در هنگام کودکی انواع معینی از ترس ها بسیار رایج هستند قریب به 90 درصد از بچه های 5 تا 12 ساله ترس های خاصی دارند مانند ترس از حیوانات، موقعیت های ناآشنا ترس از صدا و تاریکی. این ترس ها به تدریج همگام با رشد کودک ناپدید می شوند. ولی گاهی اوقات تا بزرگسالی ادامه می یابند. ترس های دیگر ممکن است در اثر ضربه یا آسیبی ناخوشایند ایجاد شوند. مثلاً کسی که در آسانسور به دام افتاده باشد دچار هراس از آسانسور می شود یا کسی که در معرض غرق شدن قرار گرفته باشد به هراس از آب گرفتار می آید. شماری از ترس ها نیز ممکن است در اثر مشاهده‌ی وقایع ناخوشایند ایجاد شوند که برای دیگران روی می دهد یا ممکن است از دیگران تقلید شده باشد. من جمله از پدر یا مادر. همچنین هر رویداد بزرگی در زندگی ممکن است تنش زا باشد تجربه ی چنین رویدادی ممکن است نخستین نشانه های اضطراب را به وجود آورده برخی از افراد ممکن است دچار یک اضطراب فراگیر باشند. این افراد ممکن است کسانی باشند که ظاهراً همیشه مضطربند کسانی که آمادگی نگران شدن را دارند. برخی دیگر ممکن است سال ها یک شیوه ی زندگی تنش زا را حفظ کنند و همیشه شتابزده عمل کرده و وقت خود را با تکالیف ناممکن پی در پی پر می کنند. برخی از درمانجویان براحتی علل ترس ها و فشار روانی خود را درک می کنند. در حالی که برای شماری دیگر ساعت ها جلسات سنجش و تحلیل نکات جزئی ممکن است کارساز نبوده و به منشأ مشکلات خود دست نیابند. از این رو بسیاری از درمانجویان ممکن است ناکام شوند و تصور کنند که باید نکات بسیار مهمی درگذشته ی آنها وجود داشته باشد که سبب اضطراب و فشار روانی کنونی آن ها شده است با این همه الگوی شیر ظرف به ما می گوید که در برخی از افراد اولین تجربه نشانه های اضطرابی به علت مواجهه با موضوع ترس آور شخصی ایجاد نمی گردد. بلکه قطره های فشار روانی به صورت تدریجی و ناآشکار در ظرف درونی ریخته می شوند. اهمیت قطره ای بیش از هزاران قطره ی پیشین نیست و فرق، آخرین فشاری است که موجب لبریز شدن ظرف فشار روانی گشته و باعث می شود که بدن در مورد افزایش شدت فشار روانی شروع به دادن هشدار کند.